Нясвіжскія навіны Напярэдадні свята — Дня работнікаў сельскай гаспадаркі і перапрацоўчай прамысловасці аграпрамысловага комплексу працаўнікі ААТ “Сейлавічы” падводзяць вынікі работы за сельскагаспадарчы год.
Сёння, з улікам аб’яднання ААТ “Сейлавічы” з ААТ “Юшавічы”, агульная плошча зямельных угоддзяў сельгаспрадпрыемства складае 8379 га, з якіх сельскагаспадарчыя займаюць 7842 га. Плошча ворыўных зямель — 5839 га.
У гэтым годзе гаспадаркай дасягнута рэкордная ўраджайнасць — з кожнага гектара сабрана 82,3 цэнтнера збожжа, хлебны каравай заважыў 9900 тон, што на 2,5 тоны больш мінулагодняга.
Паказчыкі па сельгаспрадпрыемству — вынік гаспадарчага падыходу земляробаў да кожнага гектара зямлі. Напрыклад, валавы збор збожжа з кукурузай у амбарнай вазе (з улікам далучэння) склаў 17383 тоны.
Добры прыбытак сельгаспрадпрыемству прыносіць як малочная галіна, так і жывёлагадоўля. Пагалоўе буйной рагатай жывёлы складае 7670 галоў, у тым ліку дойны статак — 2431 галава. Валавы надой малака складае 15531,1 тоны. Удой на карову — 6163 кг.
У гаспадарцы трымана 692,3 тоны прадукцыі па вырошчванні буйной рагатай жывёлы. Сярэднесутачныя прывагі складаюць 527 грамаў.
На вырошчванні свіней гаспадаркай атрымана 936 тон прадукцыі, што складае 106,7 працэнта да ўзроуню 2023 года.
Вытворчасць валавай прадукцыі ў супастаўных цэнах склала 106,2 працэнта да ўзроўню 2023 года.
Выручка ад рэалізацыі прадукцыі — 30813 тысяч рублёў.
Клопат пра людзей, іх умовы працы — у прыярытэце кіраўніцтва гаспадаркі. На працягу гэтага года ў аграгарадку Сейлавічы пабудаваны новы двухкватэрны жылы дом, капітальна адрамантаваны 1-кватэрны.
Вядзецца рэканструкцыя цялятніка на 180 галоў МТФ №4, пачынаецца будаўніцтва МТК на 800 галоў з даільным блокам і цёлачнікам- прафілакторыем. Пабудаваны дзве і вядзецца будаўніцтва яшчэ дзвюх сянажна-сіласных траншэй. Абнаўляецца машынна-трактарны парк гаспадаркі.
Малочныя рэкі Валянціны Сліжэўскай
Валянціна Сліжэўская — аператар машыннага даення МТФ “Юшавічы”. Стаж работы жанчыны складае больш за 23 гады.
— У 2003 годзе мы з мужам пераехалі сюды з Капыльскага раёна. Тут сталі навасёламі новага добраўпарадкаванага дома ў Юшавічах, — расказвае мая суразмоўца.
Працавала я адразу на ферме з прывязным утрыманнем кароў. Жывёла патрабавала адпаведнага догляду — пачысціць, падаслаць, адмераць кожнай кароўцы мукі, бо некаторыя былі перад запускам, а значыць, трэба было прытрымлівацца канкрэтнага рацыёну для “дэкрэтніц”, — успамінае з усмешкай Валянціна. І працягвае:
— Родам сама я з Лані. Мама працавала даяркай. І я пайшла па яе сцежцы. Бегала да яе на работу яшчэ трэцякласніцай. Так радавалася, калі давалі ўключыць кнопку дойкі. Колькі было шчасця, калі па трубках пачыналі цячы малочныя рэкі!.. Сярод усіх каровак былі любіміцы — Лапка, Вяснушка, — дзеліцца Валянціна Іванаўна. — Цяпер усё па-іншаму. Па-моднаму, як кажуць. МТФ масава перахо- дзяць на новыя тэхналогіі.
З пускам новай фермы ў нашай гаспадарцы, дзе была ўстаноўлена новая даільная лінія, я з іншымі працаўніцамі прайшла навучанне па эксплуатацыі новага даільнага абсталявання, а пасля прыступіла да сваіх непасрэдных абавязкаў. Лічу, што многае ў рабоце залежыць ад калектыву, у якім працуеш. А ён у нас дружны падабраўся.
Сумленныя старанні аператара машыннага даення Валянціны Сліжэўскай ніколі не заставаліся не заўважанымі кіраўніцтвам гаспадаркі. Выходзіла ў лідары сярод даярак не толькі гаспадаркі, але і раёна, неаднаразова была ўзнагароджана граматамі, падзякамі і каштоўнымі падарункамі, у тым ліку і на дзяржаўным узроўні.
Сплаў ведаў і вопыту
Некалі сярод мноства розных прафесій яна выбрала прафесію заатэхніка. Атрымала адукацыю ў Ляхавіцкім сельскагаспадарчым тэхнікуме. Працоўны шлях пачынала ў адной з гаспадарак Нясвіжскага раёна. Некаторы час працавала аператарам па штучным асемяненні жывёлы.
Амаль трыццаць гадоў назад прыйшла на свінаводчую ферму. Цяпер пад яе патранатам больш чым тысяча свінак — рамонтных і зусім маленькіх, пра якіх яна расказвае з асаблівай цеплынёй і пяшчотай.
Сваіх маленькіх гадаванцаў мы кормім уручную, астатнія свінкі пастаўлены на аўтаматычнае кармленне, — расказвае з прыветлівай усмешкай Аліна Ліхадзіеўская. — Свой працоўны дзень пачынаем яшчэ да сямі раніцы. Рыхтуемся да змены з усёй адказнасцю, бо санітарна- эпідэмічныя нормы павінны абавязкова вытрымлівацца.
Уключаем кармленне, сочым за кармушкамі для жывёлы, за станам здароўя свінак, займаемся сарціроўкай пагалоўя.
Праца на ферме — гэта работа ўсяго калектыву ў цесным супрацоўніцтве з рознымі службамі. Калі патрэбна, выклікаем на аўтаматызаваныя лініі слесара, электрыка. Ветэрынарам адводзіцца важная роля, асабліва на буйных фермах. А ў нас сем тысяч галоў у Кунасе. Зразумела, што адказнасць вялікая ў кожнага.
Сялянскай працы Аліна Станіславаўна ніколі не баялася, бо вырасла ў працавітай сям’і. І сёння ўспамінае, як з сястрой бегалі на ферму дапамагаць маме даіць калгасных каровак. Ды і сваю дамашнюю гаспадарку даглядалі.
— Жывёлу я заўсёды любіла. Таму і прафесію выбрала звязаную з жывёлагадоўляй. Вядома, для нашай работы важныя і дысцыпліна, і адказ- насць. А яшчэ — дабрыня і чуласць, — лічыць яна. — З жывёлай заўсёды трэба па-добраму, бо яна адчувае настрой чалавека.
Аліна Станіславаўна шчыра аддае ўсю сябе працы ў сельскай гаспадарцы, разумеючы, наколькі важная галіна — свінагадоўля, якая з’яўляецца ключавой пазіцыяй мясной “індустрыі” не толькі раёна, але і ўсёй краіны.
Заслужыў шчырую павагу
Праца ў полі, можна сказаць, — мая родная стыхія. Бывае вясной або летам з шасці раніцы выедзеш у поле, а вернешся толькі ў гадзін дзесяць — адзінаццаць вечара. Стомішся, вядома, але варочаешся задаволены, што зрабіў свой унёсак у агульную справу вырошчвання хлеба. Да ўсяго, калі добра папрацуеш, то і добра заробіш, — расказвае механізатар сельгаспрадпрыемства Міхаіл Трусевіч.
За трыццаць гадоў работы ў гаспадарцы Міхаіл Іосіфавіч добра зведаў шлях смачнага бохана хлеба да стала. І першае са складнікаў — гэта клопат пра зямлю і зерне, якое яна прымае, каб гадаваць. Таму і атрымліваецца, што праца механізатара ў сельскай гаспадарцы проста незаменная, хоць і абавязкі з году ў год не змяняюцца.
Сёлетняя вясна для Міхаіла Трусевіча стала адной з запамінальных — у сезон ён падрыхтаваў амаль тры тысячы гектараў зямлі пад ураджай бягучага года.
Рабочы дзень Міхаіла Іосіфавіча пачынаецца з падрыхтоўкі тэхнікі да выхаду ў поле. На сваёй энерганасычанай машыне ён штодзень заняты на розных відах работ — раскідвае арганіку, заворвае глебу пад сяўбу, косіць травы. У снежныя зімы ачышчае дарогі, падвозіць кармы на фермы.
Працу лёгкай не назавеш, але Міхаіл Іосіфавіч упэўнена зазначае, што не прамяняў бы яе ні на якую іншую. Скончыўшы ў час вучобы ў школе курс навучання ў райсельгастэхніцы, маладым юнаком прыйшоў ён у гаспадарку. Пазней, адслужыўшы ў арміі, дзе толькі ўдасканаліў майстэрства валодання тэхнікай, вярнуўся за баранку сваёй машыны. Браўся адказна за любую даручаную справу. Таму заслужыў шчырую павагу ў сельгаспрадпрыемстве — яго здымак змешчаны на раённай Дошцы гонару.
Калі працаваць, то з адказнасцю
Яўген Таратута працуе ў гаспадарцы больш за 15 гадоў. Сам мясцовы. Вырас у Сейлавічах. Пасля школы скончыў Уздзенскі сельскагаспадарчы прафесійны ліцэй і прыйшоў працаваць у родную гаспадарку. Цікавасць да тэхнікі ў юнака з кожным днём толькі расла. Дзесяць гадоў назад сельгаспрадпрыемства выдзеліла дом сям’і маладога механізатара, дзе разам з жонкай ён гадуе сына і дачушку. А пра сябе расказвае наступнае:
— Пасля ліцэя, атрымаўшы вадзіцельскае пасведчанне на ўпраўленне трактарам і грузавым аўтамабілем, вырашыў вярнуцца ў Сейлавічы, дзе адразу прыступіў да работы на зямлі, — дзеліцца Яўген Аляксандравіч. — Работа з сельскагаспадарчай тэхнікай мне заўсёды падабалася, яшчэ хлопцам сачыў, як працуюць энерганасычаныя машыны гаспадаркі, як ладна выконваюць работу прычапныя агрэгаты трактароў. Цяпер вось сам выконваю даручаныя заданні.
Адразу пасля ліцэя даверылі трактар — уносіў арганіку на палі, прэсаваў салому, займаўся хімапрацоўкай. Працаваць заўсёды стараўся, бо толькі тады можна дабіцца поспеху ў рабоце.
Два гады назад Яўген Таратута атрымаў новы трактар “Амкадор 352S”. Менавіта на ім у час нашай сустрэчы механізатар працаваў на трамбоўцы і планіроўцы сянажнай ямы. У гэтыя дні ён працуе на пагрузцы арганікі. У дзень на палі адгружаецца больш за 1200 тон угнаенняў.
Яўген упэўнены, што работа ў сельскай гаспадарцы, на зямлі — асаблівая, патрабуе сілы, але і аддача тут заўсёды адчувальная.
Працаваць заўсёды трэба з душой і адказнасцю, тады і вынік добры будзе, — зазначае Яўген Аляксандравіч. — Прыемна, што людзей нашай прафесіі заўважаюць і цэняць.
