Нясвіжскія навіны Чытачы Нясвіжскай цэнтральнай раённай бібліятэкі імя Паўлюка Пранузы добра знаёмы з творчасцю Уладзіміра Пярцова, нашага земляка, пісьменніка, драматурга, стваральніка кіеўскага дуэта “Кролікі”, беларускага тэатра гумару “Хрыстафор”, аўтара фільма “Городу и миру” аб будаўніцтве храма Узнясення Гасподня ў Нясвіжы і лёсе яго настаяцеля — протаіерэя Аляксандра Данчанкі. У фондзе бібліятэкі сем кніг Уладзіміра Васільевіча.
Новая кніга пісьменніка “Вот такое мураками” адрасавана адначасова сталым і юным. Для юнага чытача аўтар ў прадмове пакінуў папярэ- джанне:
“Возможно, коварная судьба загонит на эти страницы кого-то из молодых, и он найдет там нечто непонятное, так автор честно предупреждает, что многое было написано в те туманные времена, когда деревья еще были маленькими, деньги крепкими, человеческие лица человеческими, а сам Мураками пересчитывал битую посуду в своем джаз-баре и думал: пойти, что ли, в писатели? У них там, пишут, никакого мордобоя, бабки приличные. Опять же слава — то есть те же бабки… Схожу, наверное, в пятницу. Брешут, конечно, но попробовать стоит… И сходил. И как выяснилось, не ошибся».
Пісьменнік Пярцоў надзвычай прадбачлівы, бо ўдзельнікамі першай прэзентацыі кнігі сталі менавіта маладыя — старшакласнікі CШ №4, дзе і адбывалася па- дзея. Не так даўно новае выданне аўтара было прапанавана і сталым чытачам бібліятэкі, сярод якіх — сябры раённага літаратурна-музычнага аб’яднання “Валошкі”, а таксама наведвальнікі аддзялення дзённага знаходжання для грама- дзян пажылога ўзросту і інвалідаў Нясвіжскага РТЦСАН.
Апавяданні, змешчаныя ў кнізе, распавядаюць пра часы маладосці аўтара. Творы вельмі глыбокія, заўсёды з філасофскім падтэкстам, нават калі ў іх распавядаецца, здаецца, пра паўсядзённыя рэчы. Ёсць творы, звязаныя з нашымі землякамі-несвіжанамі.
У кнізе, акрамя філасофіі, шмат і гумару. Так што добры настрой сваім чытачам Уладзімір Васільевіч забяспечыў. Нездарма ў яго нават пасведчанне ёсць, дзе пазначана: “Пісьменнік-гумарыст”.
Удзельнікі прэзентацый зацікавіліся выданнем. Спадзяюся, мудрыя думкі Уладзіміра Пярцова будуць ім толькі на карысць. І як аўтару важна быць пачутым, так і юным чытачам карысным будзе зразумець і прыняць пад увагу сказанае. А сталаму чытачу будзе прыемна ўспомніць час сваёй маладосці, параўнаць свае ранейшыя погляды з сённяшнімі, сваё бачанне мінулых падзей з поглядамі пісьменніка.
Адзін са знаёмцаў Уладзіміра Васільевіча пры першым, не зусім уважлівым, прачытанні, так адгукнуўся на кнігу:
“Понимаешь, старичок, ну, не Мураками!”. Что в переводе с продвинутого значит: “Может, тебе лучше писать не рассказы, а, например, заявления на единовременную помощь”.
Але, сустрэўшыся праз год, пісьменнік пачуў ад сябра наступнае: “Когда мне было плохо, я брал и читал, и мне становилось легче”.
Гэта найлепшая ацэнка працы пісьменніка. А ў юных і сталых чытачоў, удзельнікаў прэзентацый, з’явіўся шанс зрабіць свае вывады аб прачытаным.
Што да іншых наведвальнікаў бібліятэкі, то няхай у вас, шаноўныя, усё будзе добра. А калі хмурынка засціць ваш сонечны дзень, вы ўжо, спадзяюся, зразумелі, што трэба рабіць.
Валянціна ШЧАРБАКОВА,
кіраўнік раённага літаратурна-
музычнага аб’яднання “Валошкі”.
Фота Ганны Зянюк
і Паліны Данец.
