Нясвіжскія навіны Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандавання паставіла задачу перад войскамі Калінінскага, Заходняга і Цэнтральнага (апошні 20 кастрычніка 1943 г. перайменаваны ў Беларускі) франтоў разграміць нямецкую фашысцкую групіроўку “Цэнтр” і вызваліць усю тэрыторыю Беларусі. Калінінскаму фронту прадпісвалася нанесці ўдар у напрамку Віцебск — Полацк — Даўгаўпілс — Рыга. Войскі Заходняга фронту павінны былі нанесці ўдар у напрамку Орша — Магілёў — Барысаў — Маладзечна — Вільнюс. Беларускаму фронту ставілася задача наступаць на Жлобін — Бабруйск — Мінск.
Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандавання зыходзіла з меркавання, што вермахт у летняй кампаніі 1943 года панёс вялікія страты, канчаткова дэмаралізаваны і не зможа стрымаць пераможнага наступлення Чырвонай Арміі на беларускай зямлі.
6 кастрычніка 1943 г. пачалося наступленне савецкіх войскаў на Віцебскім напрамку. Ужо на другі дзень часці 3-й і 4-й армій вызвалілі ад немцаў расійскі Невель і 320 іншых населеных пунктаў. У тым ліку 8 кастрычніка — раённы цэнтр Ліёзна, а таксама г.п. Сураж, які стаў свабодным 28 кастрычніка. Цаной амаль 60 тысяч загінулых савецкіх воінаў і партызан. Войскі Калінінскага фронту атрымалі плацдарм для наступлення на Віцебск і Полацк. Праўда, яны не здолелі замацаваць тут свой поспех, таму што германскае камандаванне спешна перакінула ў раён Гарадка з іншых участкаў фронту сем пяхотных і адну танкавую дывізіі. Адначасова была значна ўзмоцнена авіяцыйная групоўка пад Віцебскам. Завязаліся ўпартыя баі. Ішлі яны ўвесь кастрычнік. У Бягомльскім раёне немцы нават скідвалі з самалётаў атрутныя рэчывы на месцы знаходжання савецкіх войскаў. Гітлераўцам удалося спыніць наступленне Чырвонай Арміі на Віцебскім напрамку.
З 20 кастрычніка 1943 г. Калінінскі фронт быў перайменаваны ў 1-ы Прыбалтыйскі. У лістападзе ён атрымаў папаўненне, і 13 снежня войскі 11-й гвардзейскай і 4-й ударнай армій зноў пачалі штурм варожых пазіцый у раёне Гарадка. Цяжкія баі завяршыліся поспехам. 19 снежня 11-я гвардзейская армія 1-га Прыбалтыйскага фронту (камандуючы генерал арміі І.Х. Баграмян) вызваліла г.п. Езярышча, 24 снежня авалодала Гарадком. Страты фронту ў кастрычніку — снежні 1943 г. склалі тут 169 тысяч чалавек.
Акрамя названых вышэй армій, Гарадоцкі і Мехаўскі (пазней яны былі аб’яднаны) раёны вызвалялі часці 43-й, 3-й паветранай армій, 1-ы, 5-ы танкавыя і 3-і кавалерыйскі карпусы. Дванаццаці часцям і злучэнням Чырвонай Арміі прысвоена ганаровае найменне Гарадоцкіх. Дзесяці ваеннаслужачым, якія асабліва вызначыліся ў баях за Гарадоччыну і загінулі, было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза. Чытаю спіс у кнізе “Памяць Беларусі”. Каман- дзіры і іх падначаленыя. Палкоўнік, падпалкоўнік, капітан, лейтэнанты, старшына, старшы сяржант, радавы… Ураджэнцы расійскіх Кірава, Іванава, Санкт-Пецярбурга, Астрахані, украінскай Вінніцы… Нашы браты-славяне склалі галовы за свабоду беларускай зямлі. Вечная памяць ім і глыбокая ўдзячнасць.
Героямі Савецкага Саюза сталі восем ураджэнцаў Гарадоцкага раёна, якія змагаліся з ворагам на розных франтах. Хтосьці фарсіраваў Днепр і вызваляў Беларусь і Украіну, хтосьці — Дунай і вызваляў Венгрыю, хтосьці фарсіраваў Одэр і браў Берлін. Адны — загінулі. Як камандзір кулямётнага ўзвода, лейтэнант, які сваім целам закрыў амбразуру варожага дзота, каб яго таварышы змаглі кінуцца ўперад, каб узялі-такі штурмам Брэслаў, дзе вялі яны смяротны бой. Камусьці пашчасціла застацца жывым, нават стаць удзельнікам Парада Перамогі 24 чэрвеня 1945 года ў Маскве…
…Да канца 1943 года ў 31-м раёне Беларусі наступіў мір.
