Дарья Пивоварская Да дня Маці
Радня — працяг твайго зямнога дня.
Маліся, каб не скора вечарэла,
Каб адзіноту крэўнасцю сагрэла,
Каб ля цябе не зябла дабрыня.
Ваўком завые злосці ваўчаня,
Зірне чужая зайздрасць анямела.
Каб дрэва радаводнае шумела,
Таіць карэнне мусіць глыбіня.
Рыдлёўка далакопава ў знямозе
Жвір сыпле раўнадушнай даланёй
На сон, што йдзе
па незямной дарозе.
Трывожна кожнай верачы прыкмеце,
Расстаўшыся з апошняю раднёй,
Адчуеш, як сцюдзёна
ў гэтым свеце.
Рыгор Барадулін.
Паважаны чытач! Паглядзі на гэтых цудоўных людзей на фотаздымках. Усе яны — крэўныя родзічы. Вялікая, дружная сям’я Бутавых. Мама, тата і іх шматлікія нашчадкі. Першы з дзяцей народжаны ў 1997-м годзе, самы маленькі дамачадзец — у 2020-м.
Але пра ўсё папарадку.
Наталля і Аляксандр Бутавы ажаніліся ў 1996 годзе. Адбылося гэта ў Расіі — на радзіме мужа, у горадзе Архангельску. У Нясвіж пара пераехала ў пачатку 2000-х, ужо маючы двух сыноў —Максіма і Мікіту.
— Я сама нарадзілася тут, на Нясвіжчыне. Але так склалася, што яшчэ дзіцем пераехала з мамай і татам у Расію. Там прайшла частка майго малалецтва, — расказвае шматдзетная маці Наталля Бутава. — А ў 2003-м, калі я была ўжо ў шлюбе, пераехалі з мужам сюды, на маю малую радзіму. Тут усё ж такі клімат больш спрыяльны.
І менавіта ў Нясвіжы на свет у Наталлі і Аляксандра Бутавых з’явілася яшчэ 11 дзяцей.
— Давайце пералічым папарадку, — прапаноўвае гаспадар дома Аляксандр Анатольевіч. — Максім, Мікіта, Валерыя, Марк, Аліна, Мацвей, Елісей, Алеся, Ульяна, Ягор, Дарына, Ясенія і Стэфанія. 6 хлопчыкаў і 7 дзяўчынак.
— Так, іх шмат. У іншага на такую колькасць адразу рэакцыя адзіная: вочы на лоб лезуць. Але для мяне гэта звыкла, ужо зусім нескладана. Муж у мяне добры, дапамагае ва ўсім, — усміхаецца Наталля, гледзячы на мужа, які тут жа пацвярджае:
— Мы не дзелім абавязкі, маўляў, вось гэта раблю толькі я, вось гэта — жонка.
У нас няма “жаночага” ці “мужчынскага”.
Быт абавязкова ладзім на ўзаемадапамозе. Ды і дзеткі дапамагаюць. Ведаеце, як і вядзецца ў шматдзетных сем’ях, — старэйшыя прыглядаюць за малодшымі.
— Старэйшыя, вядома, самастойныя, з узростам становяцца больш усвядомленымі, адказнымі, — працягвае гаспадыня. — А малыя, безумоўна, як малыя — любяць папесціцца, часцей патрабуюць мамінай ласкі і ўвагі.
— Дзеці цяпер хто дзе: старэйшыя на вучобе — у Мінску, Слуцку, Берастовіцы. Малодшыя — вучні трэцяй гарадской школы, — расказвае бацька сям’і. — Самая маленькая Стэфанія толькі нядаўна ў дзіцячы сад пайшла. А вось сын Максім, якому 26, — ужо сем’янін: мае трох дзетак, з жонкай Галінай чакаюць чацвёртага.
На традыцыйнае пытанне, як бацькі выхоўваюць сваіх дзяцей, Бутавы адказалі так:
— Мы стараемся гадаваць іх у любові і міры. Калі ўзнікаюць нейкія нюансы, усё абмяркоўваем, збіраемся разам, за агульным сталом. Нават проста, кожны вечар дзелімся навінамі, уражаннямі за дзень, — гавораць муж з жонкай, дапаўняючы адзін аднога. — У нас няма прынцыпу караць дзяцей — мы ўсё вырашаем праз размову, стараемся падтрымаць адзін аднаго, падбадзёрыць, калі раптам нешта не атрымліваецца.
Таму дзеці ў нас дружныя, згуртаваныя.
Акрамя таго, што часта збіраемся разам дома, любім выехаць кудысьці, зладзіць чаяванні, святы, калі ўсе-ўсе-ўсе разам — шумна, шматлюдна, весела. Дні нараджэння, Каляды, Новы год і гэтак далей — традыцыйна адзначаем усім саставам.
— Мы ніколі не думалі, што будзем шматдзетнымі бацькамі, — прызнаюцца Бутавы. — Пасля нараджэння двух першых дзяцей думалі, гледзячы на сем’і з трыма і больш дзецьмі, што гэта так цяжка, столькі трэба часу і ўвагі аддаваць. А цяпер нават не ўяўляем іншага жыцця, без сваіх дзяцей. Цяпер ужо не зразумела, як па-іншаму выбудоўваць побыт і распарадак. Для нас дзеці — гэта безумоўная радасць. Мы без іх ніколі нават не адпачывалі, наадварот, заўсёды разам, заўсёды плячом да пляча. Калі сям’я адзіная, тады яна сапраўдная.
Дар’я ПІВАВАРСКАЯ.
