Нясвіжскія навіны 14 кастрычніка — дзень маці
Мама, мамачка, матуля — такія простыя і адвечныя словы, у якіх тояцца самыя цёплыя і пяшчотныя пачуцці. Як толькі немаўля прыходзіць у гэты вялікі свет, маленькае і бездапаможнае, яго адразу ахінае матуліна ласка, пяшчотна гладзяць клапатлівыя рукі. Вось маладая мама схілілася над калыскай, у якой сярод ночы не спіцца яе першынцу. Яшчэ нядаўна яна жыла іншымі клопатамі, а цяпер яе сэрца навек аддадзена дзіцяці. Ідзе час, падрастаюць дзеці, ужо першыя няўпэўненыя, але самастойныя крокі нясуць іх у вялікае жыццё. Садок, школа, універсітэт, уласная сям’я — і толькі матуліны вочы здольныя нават у самым салідным і дарослым мужчыне бачыць маленькага гарэзлівага хлапчука, які, распасцёршы рукі, радасна бег да яе ў дзяцінстве…
У сям’і Марыны і Сяргея Равінскіх — шасцёра дзяцей. Старэйшаму іх сыну Рыгору 21 год, ён паспяхова скончыў Баранавіцкі будаўнічы ліцэй і зараз працуе ў ЗАТ “Агракамбінат Нясвіжскі”. Іх сын Давід таксама ўжо амаль самастойны, працуе слесарам-рамонтнікам у мясцовай гаспадарцы. Дзевятнаццацігадовая Руфіна — студэнтка трэцяга курса Гродзенскага дзяржаўнага аграрнага універсітэта — скончыла школу з залатым медалём і сёння знаходзіцца ў ліку лепшых студэнтаў ВНУ. Аліна і Ганна яшчэ школьніцы, вучацца ў 11 і 9 класах адпаведна. А вось малодшай дачушцы Яначцы — 10 гадоў, яна вучыцца ў 4-м класе. Марына Равінская працуе сацыяльным работнікам, а яе муж Сяргей — вартаўніком у мясцовай школе.
— Я ганаруся кожным са сваіх дзяцей, яны сапраўды для мяне самыя лепшыя, — з цёплай усмешкай гаворыць Марына Сяргееўна. — Увесь час з таго моманту, як упершыню стала мамай, я дзякую Богу за такі неацэнны падарунак — сваіх дзетак. Мы з мужам простыя людзі, жывём у сельскай мясцовасці, таму і дзяцей заўсёды імкнуліся прывучыць да працы. І яны для нас сапраўдныя памочнікі, наша апора. Я нават не ўяўляю свайго жыцця без іх, без вясёлага гоману ў хаце. Я лічу, што быць мамай — вялікае шчасце для кожнай жанчыны, а трымаць на руках сваё дзіця — асаблівае пачуццё, якое ніколі не забудзеш.
Шмат часу сям’я праводзіць разам, дарослыя і дзеці часта ходзяць у лес, бо ў еднасці з прыродай бачаць найвялікшы адпачынак. У Равінскіх ёсць і хатняя гаспадарка, усе разам яны даглядаюць пчол. Дзяўчаты вельмі любяць рукадзелле, да гэтага іх прывучыла мама. У сям’і пануюць узаемаразуменне і павага адзін да аднаго.
— Ніякага асаблівага сакрэту ў выхаванні дзяцей у мяне няма, — сціпла кажа Марына Равінская. — Я люблю сваіх дзяцей і імкнуся навучыць іх самаму лепшаму. Я вельмі хачу, каб яны, калі вырастуць, заўсёды ведалі, што дома чакаюць бацькі, і што б ні адбылося ў жыцці, мы любім іх, і яны назаўжды нашы дзеці! У гэты святочны дзень мне хочацца павіншаваць усіх мам. Дарагія жанчыны, няма ніякай розніцы, колькі гадоў вашым дзеткам, быць мамай — гэта назаўсёды. Моцнага здароўя кожнай з вас, бадзёрасці, а часам — і цярпення. Няхай кожны дзень ваш будзе шчаслівым, а вашы дзеткі растуць здаровымі! Сямейнага дабрабыту і ладу ў кожнай хаце!
Ірына ЕФІШОВА.
Фота Дарыны МІТРАКОВАЙ.
