Нясвіжскія навіны Пасля вызвалення Заходняй Беларусі ад прыгнёту
буржуазна-памешчыцкай Польшчы Уладзімір Пятровіч Гуль з’яўляўся дэлегатам Народнага сходу ў Беластоку,
які праходзіў у кастрычніку 1939 года і на якім у заканадаўчым парадку вырашылася пытанне аб устанаўленні савецкай
улады на нашых землях. Народны сход звярнуўся
ў Вярхоўны Савет СССР з просьбай аб прыняцці
Заходняй Беларусі ў склад Савецкага Саюза і ўз’яднання
яе з БССР. Уладзімір Гуль прагаласаваў за гэта разам
з усімі дэлегатамі Нясвіжчыны. Збылася мара,
да якой яны доўгія гады ішлі праз выпрабаванні і барацьбу.
Праз выпрабаванні і барацьбу
Уладзімір Пятровіч Гуль (1914 — 1991 гг.) нарадзіўся ў вёсцы Міцькавічы ў сялянскай сям’і. У 1927 г. паступіў у Клецкую беларускую гімназію. Стараўся добра вучыцца і шмат чытаць. Любіў творы Янкі Купалы і Якуба Коласа, Пушкіна, Лермантава, Талстога, Ганчарова, Горкага. У нацыянальна-вызваленчую барацьбу ён уступіў дзякуючы сяброўству са старэйшымі навучэнцамі, якія прыехалі ў Клецкую гімназію з Віленскай, адкуль іх выключылі за рэвалюцыйную дзейнасць. А частка юнакоў прыехала з Радашковіцкай гімназіі, якую польскія ўлады зачынілі. “Навічкі былі вышэй нас і па агульнай падрыхтоўцы, і па палітычным развіцці, — успамінаў Уладзімір Пятровіч. — Іх уплыў стаў прыкметным. І наша дружба тым больш мне падабалася, што ў іх з часам з’явілася невядомая нам літаратура”.
Летам 1929 г. юнака прынялі ў шэрагі падпольнага камсамола. У іх ячэйцы было 5 чалавек. На сваіх сходах камсамольцы вывучалі падпольную літаратуру, слухалі гутаркі актывістаў на палітычныя тэмы. Яны з зайздрасцю слухалі, як добра жыве і вучыцца савецкая моладзь ва Усходняй Беларусі. Восенню таго ж года па патрабаванні паліцыі чатыры самыя актыўныя камсамольцы былі выключаны з гімназіі. Гэты факт узрушыў астатніх да глыбіні душы. Камсамольцы растлумачвалі таварышам, што дырэктар гімназіі Якубёнак пайшоў па слядах дырэктара Віленскай гімназіі здрадніка і фашыста Астроўскага. Арганізавалі забастоўку. Навучэнцы сабраліся ў самым вялікім класе і пачалі абвяшчаць рэвалюцыйныя лозунгі. Яны патрабавалі прыняць назад выключаных, не дапусціць фашызацыі ўстановы і не сачыць за навучэнцамі. Дырэкцыя выклікала паліцыю.
Уладзіміру Гулю было
15 гадоў. З паліцыяй
ён сустрэўся ўпершыню. На допыце трымаўся
цвёрда, не выдаў
таварышаў. За ўдзел
у забастоўцы з гімназіі было выключана каля
50 чалавек, у тым ліку
і герой гэтага аповеду.
Вярнуўшыся дамоў, ён дапамагаў бацьку па гаспадарцы. Праз тры месяцы хлопцаў у большасці зноў прынялі на вучобу. Аднавілася і падпольная работа. Беларуская моладзь была супраць буржуазнага ладу, супраць польскага прыгнёту, дыктатуры Пілсудскага. 1 мая і 7 лістапада 1930 г. у Клецку і вёсках камсамольцы вывесілі чырвоныя сцягі, завезлі шмат лістовак і падпольнай літаратуры. Уладзімір прынёс іх і ў свае Міцькавічы, аддаў надзейным хлопцам, якія маглі данесці напісанае да свядомасці кожнага вяскоўца. У жніўні 1931-га прайшлі масавыя арышты навучэнцаў. Да судовай адказнасці было прыцягнута больш 20-і чалавек. Уладзіміра ў час арышту не было дома, і на гэты раз ён пазбег турмы. Вучобу працягваў у Навагрудскай гімназіі, бо Клецкую ўлады зачынілі.
І зноў пачалася падпольная дзейнасць моладзі. У пачатку 1933 г. Уладзіміра Гуля арыштавалі дома. Надзелі наручнікі і пад канвоем адправілі ў Навагрудак. Дапытвалі, білі, але юнак не расказаў аб камсамольскай рабоце. Кінулі ў турму. Праз месяц выпусцілі пад залог — бацька ўнёс 100 злотых.
Потым Уладзімір спрабаваў перайсці граніцу, каб трапіць у Савецкую Беларусь, але здраднік выдаў яго. Зноў турэмнае зняволенне. Толькі падпольшчыкі і там не спынялі свае барацьбы з прыгнятальнікамі. Выйшаўшы на волю, Уладзімір Гуль прадоўжыў яе, уступіў у Камуністычную партыю Заходняй Беларусі, быў выбраны сакратаром партыйнай ячэйкі і членам Баранавіцкага камітэта КПЗБ. 1 верасня 1939 года яго зноў арыштавалі і адправілі ў канцлагер Картуз-Бяроза. Вызваленне з польскіх засценкаў Чырвонай Арміяй прыйшло 17 верасня.
У час Вялікай Айчыннай вайны Уладзімір Пятровіч служыў ва ўнутраных войсках НКДБ у Маскве. У скла- дзе асобных атрадаў ён выконваў даручэнні на Курскай дузе, у Саратаўскай вобласці. Дэмабілізаваўся ў маі 1945 г. Вярнуўся на родную Нясвіжчыну. Працаваў на адказных пасадах у партыйных і савецкіх установах. З 1964 г. да 1975 г. з’яўляўся старшынёй выканкама Нясвіжскага гарадскога Савета дэпутатаў працоўных. Шмат зрабіў для развіцця і добраўпарадкавання горада. Уладзімір Пятровіч скончыў Беларускі дзяржаўны інстытут народнай гаспадаркі. Ён амаль 10 гадоў узначальваў раённы савет ветэранаў вайны і працы. Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 2-й ступені і “Знак Пашаны”.
