Нясвіжскія навіны Ганусаўскі фельчарска-акушэрскі пункт абслугоўвае 847 чалавек. З іх дарослых ад 18 гадоў і старэй — 704.
Да 18 гадоў — 143, з якіх 11 — дзеці да аднаго года. Яны жывуць у вёсках Заазер’е, Ганусаўшчына, Фальваркоўцы, Пагулянка і Прасмыкаўшчына.
Загадчыцы ФАПа, фельчару Марыне Турко, якая працуе тут ужо 33 гады, дапамагае ў рабоце санітарка Лілія Дылеўская.
— Мы аказваем нашым людзям увесь даступны нам спектр медыцынскіх паслуг, — расказвае Марына Іванаўна. — Вядзём амбулаторны прыём, вымяраем ціск, па назначэнні ўрача выконваем розныя віды ін’екцый, абслугоўваем вызавы на дом, аказваем экстранную медыцынскую дапамогу пры анафілактычным шоку, сардэчна-лёгачнай рэанімацыі, вострым каранарным сіндроме, гіпертанічным крызе і іншых неадкладных выпадках, патраніруем дзяцей да года. Раней мы адказвалі і за вакцынацыю нашых маленькіх жыхароў, цяпер гэты абавязак перада- дзены дзіцячай кансультацыі.
У цяперашнім памяшканні ФАП працуе з 1987 года і, вядома, нягледзячы на агульны дастаткова добры стан, час ад часу патрабуе рамонту.
Не так даўно тут былі заменены старыя вокны на шклопакеты, на гэтым тыдні перакладзена дарожка да ганку, якая стала роўнай і акуратнай, як новая. Унутры ўжо часткова знятыя шпалеры і сцены рыхтуюцца пад афарбоўку. Наперадзе — правядзенне гэтай жа работы ў акушэрскім кабінеце. Не патрабуе рамонту працэдурны кабінет, які абшыты сайдынгам і выглядае належна.
— Я вельмі ўдзячна куратару гэтых работ — намесніку старшыні райвыканкама Ірыне Ксяневіч і нашай шэфскай арганізацыі — доследнай навуковай станцыі па цукровых бураках, — адзначыла ў нашай гутарцы Марына Турко. — У тым ліку асабіста яе дырэктару Уладзіміру Гнілазубу і інжынеру па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні Віталію Платуну, у якіх мы заўсёды знаходзім разуменне і падтрымку. Дзякуючы шэфам у нас ёсць фарба і шпалеры, у хуткім часе абновіцца сантэхніка.
Марына Іванаўна вельмі ўдзячна дзяржаве за ўвагу да сельскіх ФАПаў і не сумняецца, што гэта дасць добры вынік.
Што ж думаюць пра работу мясцовай установы аховы здароўя яе падапечныя, мы пацікавіліся ў іх саміх.
Дзмітрый, жыхар в. Заазер’е:
— Мне вельмі падабаецца, што ФАП блізка. Трэба памераць ціск ці купіць пэўныя лекі — усё пад рукой, даступна і проста. Фельчар заўсёды на месцы, калі няма тэрміновага выкліку. Без ФАПа трэба было б траціць час, каб дабрацца да бальніцы, і мы вельмі рады, што ён у нас ёсць.
Іван Казіміравіч, пацыент Ганусаўскага ФАПа:
— Я лічу, што ў нас не фельчар, а золата: заўсёды ўдзеліць увагу, дапаможа, чым толькі можа: выслухае, памерае ціск, калі трэба, зробіць укол, выпіша неабходны рэцэпт. Нам, пажылым людзям, вельмі зручна, што для ўсяго гэтага не трэба ехаць у бальніцу, што медыцынская дапамога блізка. Гэта клопат пра людзей, які мы вельмі цэнім.
Соф’я ЛЮБАНЕЦ.
