Нясвіжскія навіны Неаднойчы ў жыцці даводзіцца заўважаць, што ўсе аспекты чалавечых ўзаемаадносін нельга адрэгуляваць законамі. Аб гэтым яшчэ раз нагадаў тэлефонны званок у рэдакцыю. Несвіжанка, пастаянная чытачка нашай газеты, скар- дзілася на тое, што сусед з кватэры паверхам ніжэй пастаянна курыць у сваёй спальні, якая знаходзіцца акурат пад яе ўласнай спальняй. Дым ад курэння суседа праз нябачныя вокам шчылінкі пранікае ў яе кватэру, прымушаючы жанчыну “курыць” разам з аматарам тытуню.
І калі за курэнне ў пад’ездзе або на лесвічнай пляцоўцы прадугле- джана адміністрацыйная адказнасць са штрафам да 30 базавых велічынь, то курэнне ў сваёй кватэры сапраўды не пад забаронай.
У Дэкрэце нумар 28 “Аб дзяржаўным рэгуляванні вытворчасці, абароту і спажывання тытунё- вай сыравіны і тытунёвых вырабаў” дакладна прапісаны месцы, дзе курэнне забаронена. Гэта ліфты, дапаможныя памяшканні шматкватэрных жылых дамоў і інтэрнатаў, у тым ліку балконы і лоджыі агульнага карыстання, дзіцячыя пляцоўкі, межы тэрыторый, занятых пляжамі, працоўныя месцы, памяшканні і тэрыторыі, якія займаюцца арганізацыямі фізічнай культуры і спорту, дзіцячымі спартыўна-аздараўленчымі і іншымі лагерамі, фізкультурна-спартыўныя збудаванні і іх тэрыторыі, прыпыначныя пункты, маршруты аўтамабільных перавозак пасажыраў і перавозак пасажыраў гарадскім электрычным транспартам, падземныя пераходы, станцыі метрапалітэна, пасадачныя пляцоўкі, якія выкарыстоўваюцца для пасадкі і высадкі пасажыраў, і ў радыусе 10 метраў ад іх, цягнікі міжнародных ліній, усе віды транспарта агульнага карыстання, аўтамабілі і памяшканні, калі ў іх прысутнічаюць дзеці да 14 гадоў.
А вось уласная кватэра ў спіс забароненых для курэння месцаў не ўваходзіць. Тут ужо толькі праз суд трэба даказваць, што сусед наносіць шкоду вашаму здароўю, смалячы цыгарэты ў сябе дома. Але ж ці варта даводзіць справу да суда? Напэўна, прасцей было б успомніць, што, як гаворыцца ў адным вядомым выслоўі, “твая свабода заканчваецца там, дзе пачынаецца свабода другога чалавека”. І той, хто не курыць, мае права дыхаць нармальным паветрам — калі ўжо не марскім брызам, то хаця б не атручаным тытунёвым дымам. І калі табе падабаецца павольна разбураць свой арганізм курэннем, то чаму б не выйсці на вуліцу і ўдосталь не накурыцца там?
Пакуль мы не навучымся паважаць адзін аднаго, у судоў будзе шмат лішняй работы. Якой магло б і не быць.
