Нясвіжскія навіны У панядзелак Прэм’ер-міністр Рэспублікі Беларусь Раман Галоўчанка падпісаў пастанову Савета Міністраў аб правядзенні рэспубліканскага суботніка 22 красавіка. Традыцыйна ў дзень нараджэння правадыра ўсіх народаў Уладзіміра Ільіча Леніна, які і стаяў ля вытокаў гэтай добрай, аб’ядноўваючай традыцыі.
Ленін, кіраўнік маладой савецкай дзяржавы, удзельнічаў у суботніку, працаваў разам са сваімі саратнікамі.
Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь Аляксандр Лукашэнка штогод працуе на суботніках — на будаўнічых пляцоўках, на пасадцы дрэў. Асабістым прыкладам падкрэслівае значнасць мерапрыемства.
Заробленыя на суботніках сродкі ідуць на дабрачынныя
высакародныя справы.
Сёлета, напрыклад, палавіну
іх плануюць накіраваць
на рэканструкцыю мемарыяльнага
комплексу вязням Азарыцкага лагера смерці (Калінкавіцкі раён). Другую палавіну — на стварэнне рэспубліканскага цэнтра
патрыятычнага выхавання моладзі на базе Кобрынскага ўмацавання.
Паўдзельнічаць у суботніку заўсёды лічыла сваім абавязкам, прытым — прыемным, не вымушанай адпрацоўкай. Сёлета ён для мяне і суседак адбыўся некалькі тыдняў таму. Адна збіралася паехаць на малую радзіму, у Расію. У другой з мужам былі пуцёўкі ў санаторый. Таму яны хацелі неадкладна прыбраць на вуліцы, пад вокнамі дома і ў кветніку. Зразумела, я склала ім кампанію. Сабралі паперкі, нанесеныя ветрам ці кінутыя неахайнымі людзьмі, згрэблі жухлую траву, лісце, галінкі. Яшчэ адна жанчына выйшла з венікам. Сказала: “Пайду акуркі вымету, а то іх так многа за зіму накідалі, што непрыемна з вокан глянуць”. Іншыя рупныя гаспадыні шчыравалі ў кветніках.
Надвор’е стаяла цудоўнае. Папрацаваўшы, па кватэрах мы разыходзіліся з задавальненнем ад зробленай добрай справы, прытым калектыўнай. А гэта вельмі важна!
Сёння любуемся ізумрудам маладой травы, яркімі першацветамі. Цёпла. Усё жывое цягнецца да сонца. З’явіліся пупырышкі на маленькім кусціку фарзіцыі, што мы пасадзілі восенню пад вокнамі. Вось-вось яго жоўтыя кветачкі сонечным праменьчыкам зазіхацяць на фоне зялёнага травянога дывана.
Здаецца, гэта такія дробязі. Але ж з іх, розных дробязей, і складаецца наша шматграннае жыццё. Хтосьці на суботніку навя- дзе парадак і чысціню, хтосьці засее дзясяткі гектараў поля яравымі, хтосьці спячэ некалькі латкоў духмянага хлеба… У кожнага — свае кампетэнцыі. Але намаганні — агульныя. На карысць усяго народа, сваёй Радзімы. Тым больш — у Год міру і стваральнай працы.
