Нясвіжскія навіны Нясвіжскі раён — прывабнае месца для турыстаў з усіх куткоў краіны і замежжа. Госці не толькі з задавальненнем знаёмяцца з мясцовымі славутасцямі, але і вяртаюцца пасля зноў, каб яшчэ раз пагутарыць з добразычлівымі несвіжанамі і ўдыхнуць чыстае паветра нясвіжскіх паркаў.
Для таго, каб іх знаходжанне было як мага больш камфортным, у раёне развіта сфера аграэкатурызму — наведвальнікаў гасцінна вітаюць больш за 30 аграсядзіб.
Першапраходцам у гэтай сферы стаў Леанід Яраш. Яшчэ ў верасні 2009 года ён адкрыў у горадзе аграсядзібу “У Леонида”, якая і сёння славіцца сваёй утульнасцю і прывабнасцю для гасцей.
— Гэта быў цікавы, але няпросты час, — успамінае Леанід Віктаравіч. — Я стаяў на жыццёвым раздарожжы — трэба было знайсці выйсце, што рабіць з будынкам, у якім першапачаткова я хацеў адкрыць магазін. І вось выйшаў Указ Прэзідэнта аб развіцці агратурызму. І я вырашыў паспрабаваць. Зарэгістраваўся і пачаў працаваць.
Як і ва ўсялякай справе — складана быць адным з першых. Але ў гаспадара сядзібы была добрая група падтрымкі — яго жонка, а пасля — і сын Яўген. Працаваць разам, у адным падрадзе для сям’і Яраш — звычайная справа. Яшчэ на пачатку 1990-х, калі Леанід Віктаравіч адкрываў свой першы магазін, Іна Іванаўна стала для яго нязменным памочнікам.
— Мы з усім спраўляемся сваімі намаганнямі, — адзначае гаспадар. — Наша аграся- дзіба можа змясціць да 25 пастаяльцаў. Для іх, калі ёсць такое пажаданне, мы гатуем стравы беларускай кухні — у асноўным дранікі, калдуны і для маленькіх — наліснікі (блінцы з тварагом або згушчонкай). Самі ж падтрымліваем парадак на тэрыторыі.
Хоть тэрыторыя аграэкасядзібы і не такая вялікая, але турыстам ёсць дзе тут адпа- чыць. Свая лазня, кухня, сауна, більярд, на вуліцы — альтанка, мангал і іншае. Па замове гаспадары гатуюць сняданкі, абеды, вячэры.
— У нас ёсць шэсць пакояў, сярод якіх і чатырох-, і двухмесныя і нават люксавы варыянт. Часам і мясцовыя жыхары заказваюць сядзібу на суткі, каб адпачыць у вольны час, — расказвае Леанід Віктаравіч. — Але большасць наведвальнікаў, усё ж такі, госці з блізкага замежжа. І, калі патрэбна, гаспадары могуць і трансферныя паслугі аказаць — сустрэць ад аэрапорта або ад вакзала, адвезці ў іншае цікавае гістарычнае месца, напрыклад, у Мірскі замак.
— Да каранавіруснага перыяду, вядома, прыязджала больш людзей з далёкіх краёў, — тлумачыць мой суразмоўца. — Але пасля паток турыстаў стаў меншым. Затое беларусы пачалі трохі больш ездзіць па сваёй краіне.
Сярод сваіх гасцей з самых далёкіх мясцін Леанід Віктаравіч назваў японцаў, кітайцаў, амерыканскіх байкераў і жыхароў расійскай Камчаткі.
— Не так даўно да нас прыязджалі з Цюмені. А на памяць ад байкераў у нас застаўся нумарны знак, які адзін з іх пакінуў на памяць. Увогуле, гэта цікава — знаёміцца з людзьмі з родных куткоў свету. Але ж большая частка нашых гасцей — гэта турысты з Расійскай Федэрацыі. На іх мы і робім асноўны акцэнт. Калі ім цікава — знаёмім з беларускай культурай. Прыемна, што некаторыя прыязджаюць і ў трэці, і ў чацвёрты раз.
На пытанне пра тое, як удаецца падтрымліваць зносіны з іншамоўнымі пастаяльцамі, Леанід Віктаравіч адказаў шчыра: “Калі ёсць час, я вучу англійскую мову, на агульныя тэмы магу з імі пагутарыць. А з японцамі размаўляем пры дапамозе перакладчыка ў тэлефоне. Раней, калі толькі пачынаў, прыходзілася ра- зумець жыхароў Далёкага Усходу пры дапамозе жэстаў. Таму цяпер, з развіццём тэхналогій, стала значна прасцей”.
Тэрыторыю вакол сядзібы ўпрыгожваюць розныя малыя архітэктурныя формы, якія ствараюць утульную атмасферу. Усе яны зроблены рукамі гаспадара.
— Усе гэтыя рэчы — арэлі, павозку, іншыя прадметы — я раблю ўзімку, калі амаль няма працы, потым, увесну, перавожу на сядзібу і ўсталёўваю, — тлумачыць Леанід Віктаравіч.
Добрым прыкладам для майго суразмоўцы быў бацька — электрык і столяр. Ён у свой час навучыў сына асновам розных спраў. А праз некаторы час, калі пасля заканчэння тэхнікума Леанід адправіўся па размеркаванні ў Цюмень і затым — на Ямал, хлопец умацаваў свае веды. Там даводзілася рабіць усё.
Гаспадары аграсядзібы ведаюць, што выхадныя дні — гэта невялікі адрэзак жыцця, які хочацца пражыць цікава. Кожнаму з нас патрэбен час, каб адключыцца ад што- дзённых клопатаў і атрымаць асалоду, асабліва пасля напружанага працоўнага тыдня. І ў аграсядзібе “У Леонида” для гэтага ўсё ёсць.
Неаніла ЛЮБАНЕЦ.
