Нясвіжскія навіны Мерна гудзе матор. Магутны “МАЗ” упэўнена імчыць наперад. Колы намотваюць кіламетры шэрага асфальту. Колькі іх засталося
за плячыма вадзіцеля Анатоля Макаўчыка за 40 гадоў, праведзеных за рулём! Сёння ён накіроўваецца са свайго закрытага акцыянернага таварыства
“1 Мая” ў Салігорск, па соль для жывёлы. А заўтра можа быць у Ваўкавыску ці Крычаве, каб даставіць у гаспадарку цэмент ці вапну, або зноў у тым жа Салігорску забірае калійныя ўгнаенні.
Машына Мінскага аўтамабільнага завода ў яго — 20-тонная, а калі яшчэ з прычэпам, то бярэ 35 тон. Трэці год водзіць яе Анатоль Канстанцінавіч. Беражліва ставіцца да тэхнікі, любіць яе. І новае, лічы, аўто не падводзіць. Іх тандэм ставіць рэкорд за рэкордам на выпрацоўцы. Так, у 2022 годзе Анатоль Макаўчык зрабіў 343491 тона/кіламетр і прызнаны лепшым па прафесіі.
Яшчэ адзін выдатны паказчык быў атрыманы летась падчас жніва. Анатоль Канстанцінавіч перавёз ад збожжа- ўборачных камбайнаў амаль 2623 тоны зерня. Ён першым у акцыянерным таварыстве выйшаў на тысячу тон, пасля стаў першым і адзіным 2-тысячнікам. У абодвух выпадках проста на полі яму ўручаў узнагароды кіраўнік Нясвіжскага раёна Аляксандр Ломскі — Па- дзячнае пісьмо, затым Па- дзяку старшыні Нясвіжскага райвыканкама. Ад райкама прафсаюза работнікаў АПК першая тысяча тон збожжа “прынесла” падарунак, другая — грашовую прэмію.
І варта адзначыць, што так многа збожжа Анатоль Макаўчык перавёз ад камбайнаў упершыню.
Да апошняй машыны Анатоль Канстанцінавіч працаваў таксама на “МАЗе”, а раней — на “ГАЗ-53”, “ГАЗ-52”, “ГАЗ-51”. На “газончыках” абслугоўваў збожжавы ток, перавозіў зерне, а сушылка працавала і ў начную змену, так што расслабляцца не было калі.
Далёкія дарогі і гарачая жніўная пара патрабуюць ад вадзіцеля ранняга пад’ёму. Каб хутчэй управіцца з дастаўкай грузаў, выязджае з гаспадаркі гадзін у шэсць. У час уборкі пакідаў хату ў сем раніцы. У гаражы старанна аглядаў машыну, запраўляў гаручым. І ў полі ўжо з нецярпеннем чакаў, калі напоўніцца першы бункер камбайна. У іншы час работы ў сельгаспрадпрыемстве таксама хапае. То зерне трэба абмяняць на насенны матэрыял высокай рэпрадукцыі, то арганіку з фермаў на палі ў бурты вывезці. А ў красавіку будзе тэхагляд — неабходна адрамантаваць машыну, пафарбаваць яе.
Такімі ж клопатамі жывуць і іншыя вадзіцелі гаспадаркі. Анатоль Макаўчык называе сваіх таварышаў: Васіля Галузу, Барыса Руснака, Рамана Мохарта… А таксама свайго старэйшага калегу і настаўніка, дарадцу Анатоля Васільевіча Макаўчыка з ААТ “Лань-Нясвіж”, дзе некалі яшчэ ў “Ленінскім шляху” пачынаў свой вадзіцельскі стаж наш герой.
Часта Анатоль Канстанцінавіч ідзе на работу разам з жонкай. Галіна Аляксандраўна працуе намеснікам галоўнага бухгалтара ў ЗАТ “1 Мая”.
— Ад нашай Цякалаўшчыны да канторы кіламетр, да гаража — 900 метраў, — смяецца мой суразмоўца. — Гэта недалёка, добра пяшком прайсці, а летам — на веласіпедзе.
Макаўчыкі выхавалі трох сыноў, маюць пяць унукаў. Усе з задавальненнем прыязджаюць у хату бацькоў і дзядулі з бабуляй. У вёску, дзе жылі і прадзеды. Яе абраў для свайго лёсу ўраджэнец суседніх Чанавічаў Анатоль Канстанцінавіч Макаўчык. Тут яго прычал.
Тамара ПРАЛЬ-ГУЛЬ.
