Нясвіжскія навіны Які год запар з вялікім поспехам рэалізуе сваю дзейнасць Ланская інтэграваная сельская бібліятэка.
З развіццём камп’ютарных і інфармацыйных тэхналогій класічныя функцыі бібліятэкі значна пашырыліся. Па вялікім рахунку, бібліятэка пераўтварылася ў інфармацыйна-культурны цэнтр, які рэалізуе шэраг цікавых праектаў і валодае шырокім спектрам паслуг.
На абслугоўванні бібліятэкі каля 400 чытачоў не толькі з Лані, але і з навакольных вёсак. Кіруе ўсімі працэсамі ў ланскім храме кніг бібліятэкар Алена Жук. Менавіта праз актыўную дзейнасць Алены Мікалаеўны бібліятэка штогод атрымлівае ўзнагароды раённага і абласнога ўзроўню. Так, за добрасумленную плённую працу, узорнае выкананне службовых абавязкаў, высокі прафесіяналізм і значны асабісты ўклад у сацыяльна-эканамічнае развіццё Мінскай вобласці на пачатку гэтага года бібліятэкар была ўдастоена Ганаровай граматы Мінскага аблвыканкама.
— Не кожны чытач мае час і магчымасць наведаць бібліятэку, — разважае мая сураз- моўца. — Для тых, каму гэта складана, у нас ёсць бібліёбус, на якім бібліятэкары раёна не першы год ездзяць па суседніх вёсках, развозім кнігі тым, хто іх замовіў. Прыемна бачыць, што, калі людзі бачаць з вокнаў дамоў знаёмы аўтобус, выходзяць сустракаць. Асабліва прыемна наведваць нашых пастаянных чытачоў. Такіх шмат ў вёсках Качановічы ці Міцькавічы. З усмешкай заўсёды вітаюць, выходзяць насустрач — адразу відаць, што людзі сапраўды любяць чытаць, гутарыць з намі.
Для папулярызацыі кніг, на думку Алены Жук, няма нічога лепшага, чым традыцыйныя выставы — на стэлажах ці нават аконныя. Акрамя таго, кожны бібліятэкар імкнецца паказаць новыя кнігі, расказаць пра паступленні, выкарыстоўваючы сучасныя тэхналогіі.
— Рабіць усё магчымае, каб зацікавіць патэнцыйнага чытача — наш абавязак. Таму значэнне мае і супрацоўніцтва з іншымі ўстановамі культуры, школай, мясцовым сельгаспрадпрыемствам. Часта запрашаем на тэмытычныя сустрэчы настаяцеля храма Пакрова Найсвяцейшай Багародзіцы іерэя Васілія Кісяля, работнікаў РАНС, РАУС, амбулаторыі і іншых арганізацый.
Існуе з 2016 года ў бібліятэцы і свой тэатр — батлейка. Па-ранейшаму адзіны ў раёне. Гэта яе гонар і вялікая адказнасць. З ім Алена Мікалаеўна гастралюе не толькі па Нясвіжчыне, але і па іншых гарадах рэспублікі — шмат каму цікава паглядзець, як пад прыгожую музыку ажываюць нерухомыя лялькі.
— Праз батлейку мы таксама зацікаўліваем чытаннем. Гледача можа “зачапіць” прыгажосць мовы і дзякуючы гэтаму ён можа вырашыць пачытаць што-небудзь добра напісанае і сам. Мясцовыя жыхары ўжо бачылі ўсе пастаноўкі, таму зараз я працую над пашырэннем рэпертуару.
Не так даўно адна жанчына з Нясвіжа перадала мне дзве кнігі сцэнарыяў для батлейкі “Евангельскія прытчы” і “Вывучэнне біблейскіх запаведзей” — гэта сапраўдны скарб. А асабліва прыемна тое, што адзін са складальнікаў кніг Сяргей Юшкевіч — чалавек, які дапамог стварыць нашу ланскую батлейку. Некалі ён перадаў нам чарцяжы сваёй, і па іх была зроблена наша. У мяне ёсць мара знайсці чалавека, які валодае музычным інструментам, асабліва скрыпкай, і які стане сябрам батлейкі. Як гэта было б цудоўна!
Акрамя таго, у хуткім часе мы збіраемся распачаць паказ звычайных лялечных спектакляў. Мне вельмі спадабаўся верш Сяргея Міхалкова “Як мядзведзь трубку знайшоў”. Гэта выдатны юмарыстычны верш-п’еса, які як мага лепш падыходзіць для таго, каб на яго прыкладзе паказваць дзецям, што курэнне — зло.
Размаўляць з Аленай Мікалаеўнай адно задавальненне — столькі цікавых фактаў яна ведае, столькі карысных парад можа даць — проста цуд. Але ў самога бібліятэкара не так шмат часу на чытанне.
— Чытанне — гэта парыў душы. Нягле- дзячы на тое, што клопатаў шмат, я адкладаю сабе тое, што хачу прачытаць. Часам спецыяльна наперад думаю, якія ў бліжэйшыя месяцы важныя даты, што можна да іх прачытаць, каб потым правесці мерапрыемства і ўдзельнікам было цікава паслухаць, каб захапіцца самой і расказаць слухачам пра тую ці іншую падзею без нарыхтаванага тэксту, але са зваротам да кнігі. Мы заўсёды памятаем, што на людзях, у якіх ёсць любоў да кнігі, і трымаецца культура чытання і самі бібліятэкі. Таму ствараем для іх усе ўмовы.
Неаніла ЛЮБАНЕЦ.
Фота
Карыны АНТАНОВІЧ.
