Прысвяціў сябе абранай справе

Віталь Рагалевіч на працягу 18 гадоў працуе ў Нясвіжскім раённым аддзеле па надзвычайных сітуацыях Мінскага абласнога ўпраўлення Міністэрства па надзвычайных сітуацыях Рэспублікі Беларусь.
Ён нарадзіўся ў 1982 го-дзе ў Нясвіжы. Калі вучыўся ў СШ № 1 г. Нясвіжа, пачаў думаць аб выбары будучай прафесіі, аб тым, у якую вышэйшую навучальную ўстанову ісці, кім працаваць. Свядомае жаданне працаваць у Міністэрстве па надзвычайных сітуацыях з’явілася ў 9 класе.

— У той час суседскі хлопец ужо вучыўся ў Вышэйшым пажарна-тэхнічным вучылішчы (цяпер гэта ўніверсітэт грамадзян-скай аховы Міністэрства па надзвычайных сітуацыях Беларусі), — узгадвае Віталь Вячаслававіч. — Аднойчы падчас свайго адпачынку ён прыйшоў дадому і расказаў мне пра службу, пра тое, як у Міністэрстве па надзвычайных сітуацыях адначасова і цяжка, і вельмі цікава. Акрамя таго, была неабходная добрая фізічная падрыхтоўка. І я пачаў рыхтавацца да паступлення і старанна займацца фізічнай культурай і спортам.
У 1999 годзе мара хлопца ажыццявіліся — Віталь стаў навучэнцам Вышэйшага пажарна-тэхнічнага вучылішча. Вучоба не была бесклапотнай і лёгкай. Яна патрабавала цярпення, праца-вітасці і, вядома, поўнага прысвячэння сябе абранай справе. І ён зразумеў, што зрабіў правільны выбар і што работа ў выратавальнай службе — яго прызванне.
Сёння мой суразмоўца мае званне падпалкоўніка ўнутранай службы і займае пасаду начальніка цэнтра аператыўнага ўпраўлення.
Ён жанаты, мае двух цудоўных сыноў, якія таксама праяўляюць цікавасць да службы ў Міністэрстве па надзвычайных сітуацыях. Ёсць верагоднасць, што яны ў рэшце рэшт працягнуць справу бацькі.
У вольны час Віталь Вячаслававіч любіць рыбалку. Але самае галоўнае месца ў яго жыцці займае, вядома, сям’я. Менавіта яна падтрымлівае афіцэра і дае стымул рухацца далей.
Кожны дзень у яго рабоце не падобны на папярэдні. Кожны дзень — новыя падзеі, людзі, задачы. Часам бывае турботна, часам лёгка. Але самае галоўнае, што кожны вечар, вяртаючыся дадому, мой суразмоўца разумее, што ён патрэбны людзям. Яго ведаюць і паважаюць у горадзе.
Па словах героя гэтага аповеду, прафесія пажарнага-выратавальніка з’яўляецца адной з найбольш важных і значных. Яна не проста карысная, але і жыццёва важная для грамадства ў цэлым і кожнага чалавека паасобку.
В.В. Рагалевіч заўсёды гатовы падзяліцца парадамі і ведамі з маладымі байцамі, бо што можа быць больш каштоўным, чым вопыт работы ў МНС каля двух дзесяцігоддзяў.
Соф’я ЛЮБАНЕЦ.
Фота Іны ВАСІЛЕВІЧ.