Нясвіжскія навіны 
На свінагадоўчым комплексе СВК “Агракамбінат Сноў” Сяргей Іосіфавіч Акулік
працуе 27 гадоў. Спачатку быў слесарам, сачыў за работай абсталявання, рамантаваў яго. Тадышні начальнік комплексу Іван Іванавіч Даўшко запрыкмеціў адказнасць работніка і прапанаваў перайсці на догляд адкормачнага пагалоўя. Той згадзіўся. Работы ён не баяўся, а на до-глядзе жывёлы зарплата выходзіла большай. Для дому, для сям’і грошы заўсёды патрэбныя.
Плённа папрацаваў летась мой суразмоўца і вынікі атрымаў добрыя: валавая прывага свіней склала 529 тон, сярэднясутачная аднаго адкорм-ка дасягнула 991 грама — гэта значна вышэй папярэдняга года. Расход кармоў на 1 цэнтнер прывагі — 2,59 цэнтнера кармавых адзінак. За год “праз яго рукі” прайшло 1464 галавы адкормкаў.
На свінакомплексе 13 будынкаў з жывёлай на адкорме, у адным з іх і працуе Сяргей Акулік. У яго абавязкі ўваходзіць чыстка клетак, сарціроўка свіней, кармленне, якое ажыццяўляецца аўтаматычна, праз пульт упраўлення, камп’ютарам. І ўсё аператар выконвае сумленна.
— Добры чалавек, адказны работнік, — сказаў кіраўнік свінакомплексу Андрэй Зялёны. — А наогул, дрэнных работнікаў у нас няма і не бывае. Акулік жа, дарэчы, адзіны мужчына на доглядзе адкормачнага пагалоўя, і, калі патрэбна больш сілы прыкласці, выручае жанчын.
— Што Вы лічыце галоўным у сваім жыцці? — пацікавілася ў Сяргея Іосіфавіча.
— Да пенсіі дажыць, дапамагаць дзецям, унукам, — усміхнуўся мой суразмоўца. У яго сын і дачка, двое ўнукаў. Сапраўды, ёсць для каго жыць і працаваць, каму дапамагаць, як і прынята ў нас, талерантных беларусаў.
Сяргей Акулік — адзін з прадстаўнікоў той працавітай кагорты, што забяспечвае харчовую бяспеку нашай дзяржавы. Каб мясцовы перапрацоўчы цэх меў сыравіну, каб у магазінах ляжала ўдосталь мясных вырабаў і пакупнікі маглі набыць тое, што ім падабаецца — смачнае, свежае, і прысвечаны кожны рабочы дзень нашага героя і яго калег.
Тамара ПРАЛЬ-ГУЛЬ,
заслужаны журналіст Беларускага саюза журналістаў.
