Нясвіжскія навіны 
Жаданне пайсці ў армію несвіжанін Арцемій Абрамовіч меў заўсёды. Ён нават выбраў войскі — паветрана-дэсантныя, у Віцебску. Там служылі многія яго сябры і знаёмыя. Часам хадзіў у ваенкамат прасіцца, каб узялі менавіта туды. А калі настаў патрэбны момант, там не аказалася месца. Юнаку сказалі, што прызавуць праз паўгода, у маі. Але прызыўнік не хацеў губляць гэты час і згадзіўся на іншую прапанову. Паспяхова прайшоўшы ўсе медкамісіі і сумоўі, ён быў накіраваны ў 5-ю асобную брыгаду спецыяльнага пры-значэння вайсковай часці ў Мар’інай Горцы.
— Вельмі ганаруся, што трапіў у самыя элітныя войскі. Спачатку было цяжкавата, але падцягнуўся хутка, бегаць стаў хутчэй. Пасля курса маладога байца нас размеркавалі па падраздзяленнях, я трапіў у 7-ю роту разведкі. Спартыўныя трэніроўкі, вучэнні, палявыя выхады — усё вельмі падабалася, — з настроем расказвае радавы Арцемій Абрамовіч. — Асабліва хутка ляцелі дні, калі жылі ў лесе, “днёўкі” будавалі. Заданні розныя выконвалі: засады, налёты, дыверсіі. Калі ўзнікалі нейкія праблемы, афіцэры дапамагалі заўсёды, выслухоўвалі.
За паўтара года службы малады чалавек пасталеў, па-іншаму стаў глядзець на некаторыя рэчы, падправіў здароўе. Ды і на працу прасцей уладкавацца. Дарэчы, пасля дэмабілізацыі прайшло ўсяго некалькі тыдняў, а юнак ужо знайшоў рабочае месца. Бо, як ён адзначыў, няма чаго сядзець без справы, трэба працаваць.
Арцемій лічыць службу ў арміі абавязковай і жадае ўсім юнакам выканаць свой мужчынскі абавязак перад Радзімай.
Вольга КАНДРУКЕВІЧ
