Нясвіжскія навіны Мы не бачыліся з маёй парыжскай сяброўкай Жызель тры гады. Але, дзякуючы фэйсбуку, яна пастаянна дасылае мне свежыя пачастункі з кухні французскага гумару.
Вы не паверыце:
Я вырас з адным каналам тэлебачання.
Я клаўся спаць у 20.00.
У сераду мне дазвалялася выгуляць сабаку, калі ў мяне былі выкананы ўсе ўрокі.
Я вітаўся з усімі сустрэчнымі на вуліцы.
Я паважаў усіх сваіх настаўнікаў і выкладчыкаў.
Мяне каралі за дрэнныя адзнакі.
Я з’ядаў усё, што было ў талерцы.
У мяне не было мабільніка.
Я вяртаўся дадому, калі мама яшчэ не пачынала хвалявацца.
Я казаў ёй, куды пайду гуляць.
Вы не паверыце: ад усяго таго я дагэтуль не памёр і заўжды быў вельмі шчаслівы.
Гутараць дзве бабулькі:
— Гадоў пяцьдзясят таму, калі я прыходзіла да лекара і скардзі-лася на боль у горле, мне прыходзілася распранацца амаль дагала. Сёння не прыходзіцца нават здымаць паліто.
— Гэта, здаецца, адзінае пацверджанне іх заявам аб прагрэсе ў сферы медыцыны.
Ёсць толькі дзве жанчыны ў свеце, якія глядзяць адна адной у вочы і кажуць, што кожная з іх з’яўляецца самай прыгожай у свеце. Гэта маладая маці і яе маленькая дачка.
Апытанне паказала, што 9 мужоў з 10 лічаць, што іх жонкі заўжды маюць рацыю. Апытаць дзясятага не сталася магчымым.
Люблю размаўляць са сваім сабакам, бо ён ніколі не косіць вокам на мабільны тэлефон.
Самыя
…цікавыя вечарыны пачынаюцца словамі: “Сёння я нікуды не іду”.
… крутыя гулянкі пачынаюцца словамі: “Сёння я не п’ю”.
… захапляльныя любоўныя гісторыі пачынаюцца словамі: “З кім? З ім? Ні за што ў свеце!”
Я сказаў свайму сыну: “ты возьмеш шлюб з жанчынай, якую я табе знайду”.
Сын адказаў: “Не!”.
Я сказаў яму: “Гэта дачка Біла Гейтса”.
Ён сказаў: “О’кей”.
Я пазваніў Білу Гейтсу: “Я хачу, каб твая дачка выйшла за майго сына”.
Ён адказаў: “Не!”.
Я сказаў Білу Гейтсу: “Мой сын — генеральны дырэктар Сусветнага банка”.
Ён адказаў: “О’кей”.
Я пазваніў прэзідэнту Сусветнага банка: “Я хачу, каб ты прызначыў майго сына гендырэктарам”.
Ён адказаў: “Не!”.
Я сказаў яму: “Мой сын — зяць Біла Гейтса”.
Ён адказаў: “О’кей”.
Вось так існуе палітыка і менавіта так робяцца кар’еры.
Ігнась АДАМСКІ.
